برترین کشورها از نظر المپیادهای علمی
المپیادهای علمی یکی از جذاب ترین رقابت های بین المللی است که همه کشورها تلاش می کنند مدال های رنگین درآن بدست آورند.
سیر تا پیاز بلاک‌چین و استخراج بیت‌کوین
بیت‌کوین(Bitcoin) یک ارز رمزنگاری شده یا اصطلاحاً رمز ارز است که هنوز مانند پول‌های فیزیکی در بسیاری از کشورها به رسمیت شناخته نمی‌شود اما همان کارکرد را دارد. این رمز ارز یک ارز دیجیتالی است که روشی خاص برای استخراج دارد و ما در ادامه این روش را مفصل توضیح می‌دهیم.
برای آشنایی با بیت‌کوین ابتدا باید اساس فناوری بلاک‌چین(Blockchian) یا زنجیره بلوکی را شناخت.
اگر طی ۱۰ سال اخیر بانکداری، سرمایه‌گذاری و یا ارز رمزنگاری شده (رمز ارز) را دنبال کرده باشید، ممکن است با واژه و مفهوم بلاک‌چین که فناوری ثبت تراکنش‌ها و فناوری پشتیبان بیت‌کوین است، آشنا شده باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بلاک‌چین باید دانست که بلاک‌چین یک دفتر کل توزیع شده، غیر متمرکز و عمومی است. البته فهمیدن نحوه کارایی بلاک‌چین به پیچیدگی فهمیدن جمله قبل نیست.
بلاک‌چین چیست؟
اگر این فناوری بسیار پیچیده است، چرا آن را بلاک‌چین می‌نامند؟ بلاک‌چین در پایین‌ترین سطح خود، به معنای واقعی کلمه یک زنجیره از بلوک‌های دیجیتالی است. وقتی ما از کلمات “بلوک” و “زنجیره” در این زمینه صحبت می‌کنیم، در واقع درباره اطلاعات دیجیتال (بلوک) ذخیره شده در پایگاه داده عمومی (زنجیره) صحبت می‌کنیم.
بلوک‌ها در زنجیره بلوکی از قطعات دیجیتالی اطلاعات تشکیل شده‌اند. به طور مشخص آنها سه بخش دارند:
۱- بلوک‌ها اطلاعات مربوط به معاملات مانند تاریخ، زمان و مقدار دلاری خرید اخیر کاربران از سایت‌های خرده‌فروش اینترنتی مانند آمازون را ذخیره می‌کند.
۲- بلوک‌ها اطلاعات مربوط به اینکه چه کسی در تراکنش‌ها دخیل است را ذخیره می‌کند. مثلاً یک بلوک برای خرید شما از آمازون، بلوک نام مستعار منحصر به فرد شما را همراه با سایت آمازون ثبت می‌کند. بنابراین به جای استفاده از نام واقعی شما، خرید شما بدون هیچ اطلاعات شناسایی هویت و با استفاده از یک امضای دیجیتال منحصر به فرد مانند یک نام کاربری ثبت می‌شود.
۳- بلوک‌ها اطلاعاتی را ذخیره می‌کنند که آنها را از بلوک‌های دیگر متمایز می‌کند. مثل اینکه دو نفر نام‌های متفاوتی دارند تا از یکدیگر تشخیص داده شوند، هر بلوک هم یک کد منحصر به فرد به نام “هش”(hash) ذخیره می‌کند که به ما اجازه می‌دهد آن را از هر بلوک دیگر متمایز بدانیم.
یک بلوک واحد در بلاک‌چین بسته به اندازه تراکنش‌ها می‌تواند تا یک مگابایت داده ذخیره کند. به این معنی که یک بلوک واحد می‌تواند چند هزار تراکنش را زیر یک سقف جمع کند.
بلاک‌چین چگونه کار می‌کند؟
هنگامی که یک بلوک داده‌های جدید را ذخیره می‌کند، در انتها به زنجیره بلوکی اضافه می‌شود. زنجیره بلوکی همانطور که از نامش پیداست، متشکل از چند بلوک متصل شده است و برای اینکه یک بلوک به بلاک‌چین اضافه شود، باید چهار چیز اتفاق بیافتد: معامله باید رخ دهد، باید تأیید شود، باید در یک بلوک ذخیره شود و در نهایت باید یک “هش” به آن بلوک اختصاص داده شود.
هنگامی که یک بلوک جدید به بلاک‌چین اضافه می‌شود، در معرض دید همگان قرار می‌گیرد و به صورت عمومی در دسترس است. اگر نگاهی به بلاک‌چین بیت‌کوین بیاندازید، خواهید دید که شما به داده‌های تراکنش، همراه با اطلاعات در مورد زمان، مکان و کسی که بلوک را به بلاک‌چین اضافه کرده، دسترسی دارید.
آیا بلاک‌چین خصوصی است؟
همه می‌توانند محتویات بلاک‌چین را مشاهده کنند، اما کاربران همچنین می‌توانند رایانه خود را به شبکه بلاک‌چین وصل کنند. با انجام این کار، رایانه یک کپی از بلاک‌چین را دریافت می‌کند که به طور خودکار هر زمان که یک بلوک جدید اضافه شود به‌روزرسانی می‌شود.
هر رایانه در شبکه بلاک‌چین، یک کپی از بلاک‌چین دارد، به این معنی که هزاران یا در مورد بیت‌کوین، میلیون‌ها نسخه از یک بلاک‌چین وجود دارد. اگرچه که کپی‌های بلاک‌چین یکسان هستند، اما انتشار اطلاعات در یک شبکه از رایانه‌ها باعث می‌شود که دستکاری اطلاعات خیلی دشوار باشد. در واقع یک هکر برای هک اطلاعات بلاک‌چین نیاز به دستکاری هر کپی از بلاک‌چین در شبکه دارد!
آیا بلاک‌چین امن است؟
فناوری بلاک‌چین با چندین روش حافظ مسائل امنیتی است. اول اینکه بلوک‌های جدید همیشه به صورت خطی و با زمان‌بندی ذخیره می‌شوند. به عبارت دیگر آنها همیشه به انتهای بلاک‌چین اضافه می‌شوند. اگر نگاهی به بلاک‌چین بیت‌کوین بیاندازید، می‌بینید که هر بلوک موقعیتی را در زنجیره دارد به نام “هِیت” به معنی ارتفاع. در فوریه ۲۰۱۹ ارتفاع بلوک‌ها به ۵۶۲ هزار رسیده بود.
پس از اینکه یک بلوک به انتهای بلاک‌چین اضافه شد، به عقب برگشتن و تغییر محتویات بلوک بسیار دشوار است، چرا که هر بلوک حاوی “هش” مخصوص خود همراه با “هش” بلوک قبل از خود است.
کدهای “هش” توسط یک تابع ریاضی ایجاد می‌شوند که اطلاعات دیجیتال را به یک رشته از اعداد و حروف تبدیل می‌کند. اگر اطلاعات بلوک به هر نحوی ویرایش شود، کد “هش” نیز تغییر می‌کند.
به همین دلیل است که بلاک‌چین امنیت بالایی دارد. بنابراین اگر یک هکر بخواهد یکی از تراکنش‌ها در یکی از از بلوک‌ها را دستکاری کند مجبور خواهد بود تمام بلوک‌های بعد از آن را نیز دستکاری کند و برای این کار باید ابتدا کدهای هش هر بلوک را پیدا کند که چیزی در حد غیرممکن است.
برای حل مسئله اعتماد، شبکه‌های بلاک‌چین مسائل ریاضی را برای رایانه‌هایی که می‌خواهند به شبکه بپیوندند و بلوک به آن اضافه کنند، طراحی می‌کند. این مسائل که “مدل‌های اجماع” نامیده می‌شوند از کاربران می‌خواهند که خود را قبل از اینکه بتوانند به شبکه بلاک‌چین بپیوندند، اثبات کنند. یکی از رایج‌ترین نمونه‌های آن “اثبات کارکرد”(proof of work) نامیده می‌شود که توسط بیت‌کوین به خدمت گرفته شده است.
در استخراج بیت‌کوین، رایانه‌ها برای “اثبات کارکرد” باید خود را با حل یک مسئله ریاضی محاسباتی پیچیده ثابت کنند. اگر یک رایانه یکی از این مسائل را حل کند، برای اضافه کردن یک بلوک به بلاک‌چین واجد شرایط می‌شود.
اما فرآیند اضافه کردن بلوک به بلاک‌چین که جهان رمزنگاری آن را “استخراج”(mining) می‌نامد، آسان نیست. در واقع احتمال حل یکی از این مسائل ریاضی در شبکه بیت‌کوین در فوریه ۲۰۱۹ حدود ۱ در ۵.۸ تریلیون بود! برای حل مسائل پیچیده ریاضی با این میزان شانس، رایانه‌ها باید برنامه‌هایی را اجرا کنند که به مقدار هنگفتی انرژی (شما بخوانید پول) نیاز دارند.
“اثبات کارکرد” حمله هکرها را غیرممکن نمی‌کند، اما این کار را تا حدودی بی‌فایده می‌کند. اگر یک هکر بخواهد به بلاک‌چین حمله کند، باید مسائل پیچیده محاسباتی ریاضی را حل کند که مثل بقیه تنها ۱ در ۵.۸ تریلیون شانس دارد.
ارتباط بلاک‌چین با بیت‌کوین
هدف بلاک‌چین فراهم کردن امکان ثبت و توزیع اطلاعات دیجیتال اما بدون امکان ویرایش است. فهم این مفهوم می‌تواند بدون اینکه این فناوری را در عمل ببینیم، دشوار باشد.
فناوری بلاک‌چین برای اولین بار در سال ۱۹۹۱ توسط “استوارت هابر” و دبلیو.اسکات استورنتا” معرفی شد که دو محقق بودند که در پی پیاده‌سازی سیستم‌هایی بودند که زمان نشانه‌گذاری اسناد را نتوان در آنها تغییر داد. اما تقریباً تا دو دهه بعد و قبل از ظهور بیت‌کوین در ژانویه ۲۰۰۹ محقق نشد. در واقع اولین ظهور بلاک‌چین و کاربرد آن در دنیای واقعی با بیت‌کوین رقم خورد.
پروتکل بیت‌کوین روی بلاک‌چین ساخته شده است. در یک مقاله پژوهشی که در مورد ارز دیجیتال منتشر شده است، “ساتوشی ناکاموتو” خالق اسطوره‌ای بیت‌کوین، آن را به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیک جدید و همتا به همتا معرفی کرد که به هیچ شخص یا سیستم ثالثی اعتماد ندارد.
بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ توسط مرکز کمبریج، تعداد کل دارندگان بیت‌کوین حدود ۵.۹ میلیون نفر بوده است. فرض کنید یکی از این ۵.۹ میلیون نفر می‌خواهد بیت‌کوین خود را در بازار خرج کند. این جایی است که بلاک‌چین وارد می‌شود.
هنگامی که پای پول چاپی وسط باشد، استفاده از آن توسط یک سازمان مرکزی، معمولاً یک بانک مرکزی یا دولت تأیید می‌شود، اما بیت‌کوین توسط هیچ کسی کنترل نمی‌شود. در عوض، تراکنش‌های انجام شده در بیت‌کوین توسط شبکه‌ای از رایانه‌ها تأیید می‌شوند.
هنگامی که یک شخص برای کالاهای خریداری کرده خود از حساب بیت‌کوین خود پرداخت انجام دهد، رایانه‌ها در شبکه بیت‌کوین رقابت می‌کنند تا تراکنش را تأیید کنند. به منظور انجام این کار، کاربران بر روی رایانه خود یک برنامه اجرا می‌کنند و سعی می‌کنند یک مسئله پیچیده ریاضی به نام «هش» را حل کنند. هنگامی که یک رایانه مسئله را حل کند، بلوک را تأیید کرده است و معامله کامل به طور عمومی به عنوان یک بلوک در بلاک‌چین ضبط و ذخیره می‌شود که در این نقطه غیر قابل تغییر می‌شود.
در مورد بیت‌کوین و اکثر بلاک‌چین‌های دیگر، رایانه‌هایی که بلوک‌ها را با موفقیت تأیید و به بلاک‌چین اضافه می‌کنند، برای کار خود، رمز ارز پاداش می‌گیرند که فرآیند این کار و نحوه استحصال پاداش در روش استخراج بیت‌کوین را در ادامه توضیح خواهیم داد.
اگرچه تراکنش‌ها بصورت عمومی در یک بلوک ثبت می‌شوند، اما اطلاعات کاربر یا ثبت نمی‌شود یا حداقل کامل ثبت نمی‌شود. برای انجام معاملات در شبکه بیت‌کوین، شرکت کنندگان باید یک برنامه را به نام “والت”(wallet) اجرا کنند. هر والت شامل دو کلید رمزنگاری منحصر به فرد و متمایز است: یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی. کلید عمومی، محلی است که در آن تراکنش‌ها به آن سپرده و از آن خارج می‌شوند. همچنین کلیدی است که به عنوان امضای دیجیتال کاربر بر روی دفتر توزیع بلاک‌چین ظاهر می‌شود.
کلید عمومی کاربر یک نسخه کوتاه از کلید خصوصی وی است که از طریق یک الگوریتم پیچیده ریاضی ایجاد شده است. با این حال، با توجه به پیچیدگی این معادله، تقریباً غیرممکن است که روند را معکوس کرده و یک کلید خصوصی را از یک کلید عمومی تولید کرد. به همین دلیل، فناوری بلاک‌چین محرمانه محسوب می‌شود.
در نهایت فناوری بلاک‌چین به دلیل ایمنی فوق العاده و غیر قابل هک بودن می‌تواند در موارد قابل توجه بسیاری به کار گرفته شود و اول از همه بانکداری را متحول کند. همچنین می‌توان از این فناوری در مواردی از قبیل پزشکی و سلامت عمومی، ثبت اسناد و دارایی، صنایع غذایی و انتخابات بهره جست. چرا که امکان تقلب و کلاهبرداری در هر یک از این موارد را از بین خواهد برد.
معاملات کارآمد
سر و سامان دادن به معاملات و تراکنش‌های انجام شده از طریق یک مقام مرکزی ممکن است چند روز طول بکشد. برای مثال اگر در روز چهارشنبه یک تراکنش انجام شود، ممکن است تا صبح روز شنبه تأیید نشود. در حالی که بانک‌ها و مؤسسات مالی در ساعات اداری و پنج روز یا پنج روز و نیم در هفته کار می‌کنند، بلاک‌چین ۲۴ ساعته در هفت روز هفته کار می‌کند و معاملات می‌تواند در حدود ده دقیقه کامل شود و تنها چند ساعت پس از آن ایمن می‌شود. این امر مخصوصاً برای معاملات خارجی و فرامرزی که معمولاً به دلیل مسائل مربوط به منطقه زمانی و نیاز به تأیید سازمان‌های مختلف طول می‌کشد، مفید است.
معاملات خصوصی
بسیاری از شبکه‌های بلاک‌چین به عنوان پایگاه داده‌های عمومی عمل می‌کنند، به این معنی که هر کسی با اتصال به اینترنت می‌تواند فهرستی از تاریخ تراکنش را در شبکه مشاهده کند. اگر چه کاربران می‌توانند جزئیات مربوط به تراکنش‌ها را بدست آورند، آنها نمی‌توانند اطلاعات شناسایی مربوط به کاربران را ببینند. این یک تصور غلط رایج است که شبکه‌های بلاک‌چین مانند بیت‌کوین، ناشناس هستند، در حقیقت آنها فقط محرمانه هستند.
به عبارت دیگر، وقتی یک کاربر تراکنش‌های عمومی را انجام می‌دهد، کد منحصر به فرد آن موسوم به کلید عمومی به جای اطلاعات شخصی در بلاک‌چین ثبت می‌شود. اگر چه هویت فرد هنوز با آدرس بلاک‌چین وی مرتبط است، اما از دستیابی هکرها به اطلاعات شخصی کاربر جلوگیری می‌شود.
تراکنش‌های امن
هنگامی که یک تراکنش ثبت می‌شود، اصالت آن باید توسط شبکه بلاک‌چین تأیید شود. هزاران یا حتی میلیون‌ها رایانه به سرعت برای تأیید جزئیات تراکنش دست به کار می‌شوند. پس از اینکه یک رایانه تراکنش را تأیید کند، آن را به صورت یک بلوک به بلاک‌چین اضافه می‌کند. هر بلوک در بلاک‌چین حاوی “هش” منحصر به فرد خود و هش منحصر به فرد بلوک قبل از خود است. هنگامی که اطلاعات در یک بلوک به هر شیوه ویرایش شود، کد هش بلوک تغییر می‌کند. با این حال، کد هش بلوک پس از آن تغییر نمی‌کند. این اختلاف موجب می‌شود که تغییر در اطلاعات بلاک‌چین بدون اطلاع قبلی بسیار دشوار شود.
شفافیت
با اینکه اطلاعات شخصی در بلاک‌چین خصوصی و محرمانه است، این فناوری تقریباً همیشه “منبع باز ” (open source) است.
معایب بلاک‌چین
در حالی که پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای برای بلاک‌چین وجود دارد، این فناوری با چالش‌های مهمی نیز روبروست. موانع برای استفاده از فناوری بلاک‌چین فقط فنی نیست. چالش‌های اصلی، سیاسی و نظارتی است. زیرا هزینه زیادی برای طراحی نرم‌افزارهای مناسب و برنامه نویسی متناسب با این فناوری نیاز است و نظام مالی و زیرساخت‌های کشورها برای استفاده از این فناوری باید دگرگون شود.
در اینجا برخی از چالش‌هایی که در راه پذیرش گسترده بلاک‌چین وجود دارد را ذکر می‌کنیم.
هزینه فناوری بلاک‌چین
اگرچه بلاک‌چین می‌تواند در هزینه کاربران صرفه‌جویی کند، اما این فناوری تا رایگان شدن راه زیادی دارد. برای مثال، سیستم “اثبات کارکرد” که بیت‌کوین برای تأیید اعتبار تراکنش‌ها از آن استفاده می‌کند، مقدار زیادی انرژی و توان محاسباتی را مصرف می‌کند. مثلاً قدرتی که میلیون‌ها رایانه در شبکه بیت‌کوین مصرف می‌کنند نزدیک به مصرف انرژی سالانه کشور دانمارک است.
با توجه به مطالعات اخیر شرکت تحقیقاتی “الایت فیکسچرز”(Elite Fixtures)، هزینه استخراج یک بیت‌کوین با توجه به مناطق مختلف جهان، بین ۵۳۱ دلار تا ۲۶ هزار و ۱۷۰ دلار است که همانطور که می‌بینید به طور چشمگیری متفاوت است و موجب می‌شود در برخی نقاط دنیا از ارزان بودن برق سوءاستفاده شود. این هزینه در ایالات متحده نزدیک به ۴۷۵۸ دلار است.
با وجود هزینه‌های گزاف استخراج بیت‌کوین، کاربران با وجود هزینه برق مصرفی، همچنان به تأیید تراکنش‌ها در بلاک‌چین ادامه می‌دهند، چرا که درآمد استخراج بیت‌کوین از هزینه برق مصرفی بیشتر می‌شود.
سرعت پایین
بیت‌کوین یک مورد مطالعاتی ایده آل در مورد سرعت پایین بلاک‌چین است. سیستم “اثبات کارکرد” بیت‌کوین حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد تا یک بلوک جدید به بلاک‌چین اضافه کند. با این سرعت، برآورد شده است که شبکه بلاک‌چین تنها می‌تواند هفت تراکنش در ثانیه را مدیریت کند. اگرچه دیگر رمز ارزها مانند “اتریوم”(Ethereum ) ۲۰ تراکنش در ثانیه و “بیت‌کوین کش”(Bitcoin Cash) ۶۰ تراکنش در ثانیه مدیریت می‌کنند که بهتر از بیت‌کوین عمل می‌کنند، اما آنها هنوز توسط بلاک‌چین محدود شده‌اند.
این در حالی است که مثلاً سرعت “ویزا”(Visa) در پردازش تراکنش‌ها ۲۴ هزار تراکنش در ثانیه است.
فعالیت غیرقانونی
در حالی که محرمانه بودن در شبکه بلاک‌چین، کاربران را از هک محافظت می‌کند و حریم خصوصی آنها را نیز حفظ می‌کند، اما امکان فعالیت و تجارت غیرقانونی را نیز فراهم می‌کند.
بارزترین نمونه ذکر شده از استفاده از بلاک‌چین در معاملات غیرقانونی، احتمالاً “جاده ابریشم”(Silk Road) است که یک بازار اینترنتی “وب تاریک”(dark web) بود که از فوریه ۲۰۱۱ تا اکتبر ۲۰۱۳ فعالیت می‌کرد و توسط اف‌بی‌آی بسته شد. این وب‌سایت به کاربران اجازه می‌داد بدون اینکه ردیابی شوند اقدام به خریدهای غیر قانونی با بیت‌کوین کنند.
مقررات موجود در ایالات متحده، کاربران را از تبادل ارز آنلاین مانند چیزی که بر روی بلاک‌چین ساخته شده، منع می‌کند. چرا که کاربران را ناشناس می‌کند. در ایالات متحده هنگام تبادل ارز آنلاین باید اطلاعات مربوط به مشتریان هنگام باز کردن یک حساب ثبت شود و هویت هر مشتری تأیید شود تا مشتریان در فهرست سازمان‌های شناخته شده به عنوان تروریست یا مشکوک به تروریست نباشد.
نگرانی بانک‌های مرکزی
چندین بانک مرکزی از جمله بانک فدرال آمریکا، بانک مرکزی کانادا و بانک مرکزی انگلستان تحقیقات خود را در مورد ارزهای دیجیتال آغاز کرده‌اند و همگی در مورد توانایی یک سیستم در سر و سامان دادن به معاملات بدون نیاز به نظارت و تأیید بانک مرکزی برای کنترل ارزش و امنیت سیستم شک دارند.
قابلیت هک
شبکه‌های رمزنگاری جدید و شبکه بلاک‌چین مورد حملات بسیاری از جانب هکرها قرار می‌گیرند. “جوزف بونو” پژوهشگر علوم رایانه‌ای می‌گوید: این حملات بسیار دشوار است زیرا نیاز به قدرت محاسباتی بسیاری دارد، اما هکرها هم‌اکنون می‌توانند به سادگی محاسبات را اجاره کنند و نیازی به خرید تمام تجهیزات ندارند.
البته این حملات به گروهی از استخراج کنندگان یا اصطلاحاً “ماینرها” انجام می‌شود که بیش از ۵۰ درصد از شبکه استخراج و قدرت محاسباتی را در اختیار دارند.
استخراج بیت‌کوین
بحث استخراج بیت‌کوین(mining bitcoin) این روزها در ایران خیلی داغ شده است.
استخراج بیت‌کوین با استفاده از رایانه‌های پرقدرت که قدرت حل مسائل پیچیده محاسباتی ریاضی را دارند، انجام می‌شود. به این دلیل به آن استخراج گفته می‌شود که به همان میزان شانس و زحمت زیادی نیاز دارد که برای پیدا کردن طلا در معدن طلا نیاز است.
استخراج بیت‌کوین یک کار دو سر سود است. اول اینکه وقتی رایانه‌ها این مسائل پیچیده ریاضی را در شبکه بیت‌کوین حل می‌کنند، بیت‌کوین جدید تولید می‌کنند و در واقع به آنها بیت‌کوین پاداش داده می‌شود. دوم اینکه با حل این مسائل ریاضی، ماینرها اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها را در شبکه پرداخت بیت‌کوین تأیید می‌کنند و این شبکه را قابل اعتماد می‌سازند.
مردم تمایل به استفاده از ارزهای چاپی مانند دلار دارند و به آنها اعتماد دارند، چرا که پول‌های چاپی توسط بانک‌های مرکزی و دولت‌ها حمایت می‌شوند. علاوه بر اینکه بانک مرکزی تولید پول جدید را مدیریت می‌کند و استفاده از پول جعلی را محاکمه می‌کند.
حتی پرداخت‌های دیجیتال با استفاده از پول‌های چاپی نیز توسط یک مقام مرکزی حمایت می‌شود. برای مثال، هنگام خرید آنلاین با استفاده از کارت اعتباری، این تراکنش توسط یک شرکت پردازش پرداخت پردازش می‌شود و علاوه بر ضبط سابقه تراکنش، این شرکت‌ها تأیید می‌کنند که تراکنش جعلی نیست.
از سوی دیگربیت‌کوین توسط یک مقام مرکزی مدیریت نمی‌شود. در عوض، بیت‌کوین توسط میلیون‌ها رایانه در سراسر جهان به نام “ماینر” پشتیبانی می‌شود. این شبکه رایانه‌ای مثل بانک مرکزی عمل می‌کند.
هنگامی که ماینرهای بیت‌کوین یک بلوک جدید از تراکنش‌ها را به بلاک‌چین اضافه می‌کنند، بخشی از کار آنها این است که مطمئن شوند که این تراکنش‌ها دقیق هستند و تکراری نیستند و در ازای آن پاداش دریافت می‌کنند.
حدود ۶۰۰ هزار خرید و فروش روزانه در شبکه بیت‌کوین، کار ماینرها را دشوار می‌کند. مقدار بیت‌کوینی که با افزودن هر بلوک پاداش داده می‌شود، “پاداش بلوک” نامیده می‌شود. پاداش بلوک در هر ۲۱۰ هزار بلوک یا تقریباً هر ۴ سال تقریباً نصف می‌شود.
پاداش بلوک در سال ۲۰۰۹، ۵۰ بود. در سال ۲۰۱۳ به ۲۵ رسید و در سال ۲۰۱۸ کمتر از ۱۲.۵ بود و در اواسط سال ۲۰۲۰، به نصف، یعنی ۶.۲۵ می‌رسد.
با این نرخ نصف شدن، تعداد کل بیت‌کوین‌های در گردش به معادل ۲۱ میلیون خواهد رسید و این باعث می‌شود که این رمز ارز در طول زمان کمیاب و ارزشمند شود، اما استخراج آن برای استخراج کنندگان، هزینه بیشتری دارد.
استخراج بیت‌کوین چگونه کار می‌کند؟
همانطور که در بالا گفته شد برای استخراج بیت‌کوین باید دو چیز رخ دهد. اول اینکه تا ۱ مگابایت تراکنش شامل چند هزار تراکنش بررسی و تأیید شود. دوم اضافه کردن یک بلوک از تراکنش‌ها به بلاک‌چین که برای آن باید یک مسئله ریاضی محاسباتی پیچیده حل شود که “اثبات کارکرد” نامیده می‌شود.
آنچه که ماینرها در واقع انجام می‌دهند، تلاش برای حل یک مسئله دستگاه اعداد پایه ۱۶ یا دستگاه شانزده شانزدهی ۶۴ رقمی به نام “هش” است که کمتر مساوی هشِ هدف باشد. اساساً یک رایانه استخراج کننده یا همان ماینر باید تمام جواب‌های ۶۴ رقمی ممکن را حدس بزند تا به هش هدف برسد. به عبارت دیگر، این کار یک قمار است.
سطح دشواری بلوک‌های جدید در زمان نوشتن این گزارش حدود ۶,۰۶۱,۵۱۸,۸۳۱,۰۲۷ است. به این معنی که احتمال رسیدن رایانه به یک هش، ۱ در ۶,۰۶۱,۵۱۸,۸۳۱,۰۲۷، به عبارتی کمتر از ۱ در ۶ تریلیون است.
این سطح در هر ۲۰۱۶ بلوک یا تقریباً هر ۲ هفته با هدف حفظ ثبات استخراج، تنظیم می‌شود. به این معنا که هر چه ماینرهای بیشتری برای استخراج رقابت کنند، مسئله مشکل‌تر می‌شود. مخالفش هم درست است. اگر قدرت محاسباتی از شبکه برداشته شود، استخراج ساده‌تر می‌شود.
بگذارید یک مثال بزنیم: بیایید بگوییم من به سه تن از دوستان خود می‌گویم که دارم به یک عدد بین ۱ تا ۱۰۰ فکر می‌کنم و این شماره را روی یک قطعه کاغذ می‌نویسم و آن را در یک پاکت می‌گذارم. دوستان من مجبور نیستند عدد دقیق را حدس بزنند، آنها فقط باید نخستین فردی باشند که می‌تواند عددی را که کمتر یا مساوی با عدد من است را حدس بزنند و هیچ محدودیتی هم برای تعداد حدس‌های آنها وجود ندارد.
مثلاً من به شماره ۱۹ فکر می‌کنم. اگر دوست اول من عدد ۲۱ را حدس بزند، باخته است، چرا که ۲۱ از ۱۹ بزرگ‌تر است. اگر دوست دوم من عدد ۱۶ و دوست سومم عدد ۱۲ را حدس بزند، هر دوی آنها به لحاظ نظری به پاسخ‌های قابل قبولی رسیده‌اند و دوست دومم بخاطر اینکه عدد نزدیکتری را حدس زده است، به دوست سومم برتری ندارد.
حالا تصور کنید که من نه یک عدد بین ۱ تا ۱۰۰ و نه تنها از سه نفر، بلکه یک عدد در دستگاه شانزده شانزدهی ۶۴ رقمی و از میلیون‌ها ماینر می‌پرسم. حالا می‌بینید که حدس زدن جواب درست چقدر دشوار است.
اگر احتمال ۱ در ۶ تریلیون به اندازه کافی ناامید کننده نیست، باید بگوییم که ماینرها نه تنها باید به جواب درست برسند بلکه باید اولین ماینری باشند که به هش درست می‌رسند.
از آنجایی که استخراج بیت‌کوین اصولاً بر پایه حدس است، پس استخراج بیت‌کوین به سرعت تولید هش توسط رایانه استخراج کننده بستگی دارد. یک دهه پیش ماینرها می‌توانستند بر روی رایانه‌های معمولی کار کنند. اما با گذشت زمان، ماینرها متوجه شدند که کارت‌های گرافیکی که معمولاً برای بازی‌های ویدئویی مورد استفاده قرار می‌گیرند، در استخراج مؤثرتر هستند و واحد پردازش گرافیکی(GPU) در این فرآیند دخیل است.
ماینرها از سال ۲۰۱۳ شروع به استفاده از رایانه‌های طراحی شده سفارشی برای استخراج بیت‌کوین کردند که هزینه آنها بین ۵۰۰ تا دهها هزار دلار است.
امروزه استخراج بیت‌کوین بسیار رقابتی است و تنها با مجموعه‌ای از رایانه‌های جدید سودآور می‌شود و هزینه مصرف انرژی رایانه‌های قدیمی بیش از درآمد حاصل از استخراج بیت‌کوین می‌شود. حتی جدیدترین رایانه هم به ندرت می‌تواند با آنچه ماینرها به آن «مزرعه استخراج» یا «استخر استخراج» می‌گویند، رقابت کند.
یک مزرعه استخراج شامل گروهی از ماینرها است که قدرت محاسباتی خود را ترکیب کرده‌اند و بیت‌کوین استخراج شده را بین هم تقسیم می‌کنند. تعداد بی‌شماری از بلوک‌ها به وسیله مزارع استخراج تولید می‌شوند. در ژوئیه ۲۰۱۷، مزارع استخراج ۸۰ تا ۹۰ درصد از قدرت محاسبات بیت‌کوین را تشکیل می‌دادند.
معرفی کتاب: این راهش نیست
عنوان کتاب: این راهش نیست
نویسنده: اریک بارکر
چرا هرآنچه در مورد موفقیت می‌دانید (عمدتا) اشتباه هست؟ آنچه در پس پرده وجود دارد و شما باید بدانید
اکثر توصیه‌هایی که تا‌به‌حال در رابطه با موفقیت شنیده‌اید منطقی، جدی… و البته کاملاً اشتباه هستند. اریک بارکر در کتاب این راهش نیست از علم شگفت‌انگیزِ ورای چیزی که در حقیقت تعیین‌کننده موفقیت است، و مهم‌تر از آن، از نحوه دستیابی به آن پرده برمی‌دارد. در کتاب این راهش نیست پی می‌بریم که: چرا دانشجویان ممتاز به‌ندرت میلیونر می‌شوند؟ چگونه بزرگ‌ترین ضعف شما می‌تواند بزرگ‌ترین قدرت شما به‌حساب بیاید؟
آیا افراد بااخلاق افرادی ناموفق هستند؟ چرا بهترین درس در رابطه با همکاری‌کردن را باید از اعضای باندهای متخلف، دزدان دریایی و قاتلان زنجیره‌ای یاد بگیریم؟
چرا تلاش برای بالابردن اعتمادبه‌نفس کار درستی نیست؟ چگونه فلسفه بودا راه‌حل بهتری پیش پای ما قرار می‌دهد؟
راز «ثبات قدم» که موجب شده تکاوران نیروی دریایی و بازماندگانی که از خطر جان سالم به‌در برده‌‌اند به مسیر خود ادامه دهند چیست؟
چگونه با استفاده از استراتژی چنگیزخان، خطاهای آلبرت_انیشتین و درس کوچکی از مرد عنکبوتی می‌توان بین کار و زندگی تعادل برقرار کرد؟
با نگاهی به ورای آنچه افراد بسیار موفق را از همه ما جدا می‌کند می‌توانیم یاد بگیریم برای هرچه بیشتر شبیه‌شدن به آنها چه کاری می‌توانیم انجام دهیم-و در بعضی موارد پی می‌بریم که چرا بهتر است شبیه آنها نباشیم. کتاب «این راهش نیست» از آماری تکان‌دهنده و مثال‌ها و روایاتی شگفت‌انگیز استفاده کرده تا به شما کمک کند مسیر درست را از غلط تشخیص دهید و دیگر به‌جای رؤیاپردازی درمورد موفقیت، به همان گونه‌ای زندگی کنید که دلتان می‌خواهد.
بدون اینکه به افراد شارلاتان شبیه شوید چه درس‌هایی می‌توانید از آنها بگیرید؟ یکی از مسائلی که در کل تحقیق به آن اشاره شده بود این بود که افراد شارلاتان از اینکه کمی خودنمایی کنند نمی‌ترسند. آنها از خودشان تعریف می‌کنند، گفتگو می‌کنند و خودشان را نشان می‌دهند. شما هم می‌توانید بدون اینکه به فردی شارلاتان تبدیل شوید همین کارها را انجام دهید. ممکن است نتوانید همۀ آنچه را آنها به دست می‌آورند به دست آورید ولی می‌توانید از قرار دادن خودتان در آن موقعیت سود ببرید – بدون اینکه روح خود را از دست بدهید.
شما قطعاً به دیده شدن نیاز دارید. رئیس شما باید شما را دوست داشته باشد. این مسئله گواهی بر داشتن دنیایی نامهربان و بی‌احساس نیست؛ طبیعت اینگونه است. سخت کار کردن هیچ فایده‌ای نخواهد داشت اگر رئیس‌تان نداند باید برای این کار به چه کسی پاداش دهد. آیا شما انتظار دارید محصولی بدون اینکه عرضه شود به فروش برسد؟ به احتمال زیاد خیر.
پس بهترین کار چیست؟ هر روز جمعه‌ها برای رئیس خود ایمیلی ارسال کنید و تمام کارهایی که در طول آن هفته انجام داده‌اید را برای او گزارش کنید؛ نیازی نیست کار خاصی انجام دهید، فقط سریعاً کار خوبی را که انجام داده‌اید انتقال دهید. شما ممکن است فکر کنید آنها می‌دانند شما چه کاری انجام می‌دهید؛ ولی سر آنها شلوغ است. آنها هم مسائل خودشان را دارند. با این کار آنها قدر کار شما را خواهند دانست و شروع می‌کنند درمورد چیزهای خوبی که به گوششان می‌رسد با شما صحبت می‌کنند (البته چیزهایی که از شما شنیده‌اند.) و زمانی که وقت اضافه حقوق و ترفیع فرا می‌رسد (یا قصد افزودن مواردی به رزومۀ خود را دارید) فقط کافی‌ست برای اینکه به خود یادآوری کنید دقیقاً به چه علت چنین کارمند خوبی هستید به ایمیل‌های خود نگاهی بیندازید.
فهرست مطالب
مقدمۀ مترجم
مقدمه: چه چیزی واقعاً موجب موفقیت می‌شود؟
فصل اول: اگر می‌خواهیم موفق شویم آیا باید محافظه‌کارانه و طبق آنچه به ما گفته شده عمل کنیم؟
فصل دوم: آیا افراد بااخلاق افرادی ناموفق هستند؟
فصل سوم: آیا کسی که تسلیم شود هرگز برنده نخواهد شد و یک برنده هرگز تسلیم نمی‌شود؟
فصل چهارم: مهم چیزهایی نیستند که انجام می‌دهید بلکه کسانی هستند که می‌شناسید (مگر اینکه واقعاً کارهایی که انجام می‌دهید مهم باشند)
فصل پنجم: به خودتان ایمان داشته باشید… البته بعضی وقت‌ها
فصل ششم: کار، کار، کار… یا تعادل میان زندگی و کار؟
نتیجه‌گیری: چه‌چیزی موجب موفقیت در زندگی می‌شود؟
فناوری‌ها‌ی ضروری در سال ۲۰۳۵
زندگی ما انسان‌ها به‌طور عجیبی با فناوری‌ها‌ی ضروری و محصولاتی که هر روز در اشکال و مجهز به قابلیت‌ها‌ی مختلف عرضه می‌شوند، گره خورده است. این وابستگی به‌گونه‌ای است که حتی فکر نبود برخی از این گجت‌ها مانند گوشی‌ها‌ی هوشمند می‌تواند برای بسیاری از افراد، آزاردهنده باشد. با پیشرفتی که این روزها در عرصه تکنولوژی شاهدیم، قطعا محصولات تکنولوژیک به یکی از اجزای بی‌بدیل زندگی انسان‌ها تبدیل خواهند شد، به نحوی که تصور زندگی بدون آنها امکان‌پذیر نخواهد بود. در ادامه قصد داریم به شش مورد از این محصولات که زندگی بدون آنها در سال ۲۰۳۵ میسر نخواهد بود، اشاره کنیم.
سیستم کنترل ترافیک هوشمند
اعمال فشار دولت‌ها به خودروسازان برای کاهش و به صفر رساندن عرضه خودروهای با سوخت‌ها‌ی فسیلی از یک طرف و تمایل خریداران به استفاده از اتومبیل‌ها‌ی خودران و دارای سوخت‌ها‌ی پاک از سوی دیگر، سبب شده تا رفته‌رفته خیابان‌ها مملو از اتومبیل‌ها‌ی خودران شوند و بی‌تردید طی سال‌ها‌ی آتی، این روند به اوج خود خواهد رسید. اینجاست که اگر فکری به حال ترافیک این خودروها نشود، می‌تواند دردسرساز شود. از آنجا که این خودروها به‌صورت هوشمند هدایت می‌شوند، می‌توان از سیستم کنترل ترافیک هوشمند برای مدیریت بهتر آنها بهره برد.
مدیریت امور از طریق فناوری هوش مصنوعی
سرعت تغییر و تحول در سال‌ها‌ی آتی، به قدری زیاد خواهد شد که با روشهای مرسوم نمی‌توان کنترل بسیاری از گجت‌ها و دستگاه‌ها را در دست گرفت و به‌طور صحیح آنها را مدیریت کرد. از آنجا که بخش اعظمی‌از این دستگاه‌ها، هوشمند و به اصطلاح «متصل» هستند می‌توان با بهره‌گیری از ظرفیت‌ها‌ی فناوری هوش مصنوعی، آنها را مدیریت کرد. البته این مساله تنها به محصولات هوشمند محدود نمی‌شود و شامل مدیریت هزینه‌ها، پرداخت مالیات و قبوض و مسیریابی‌ها است.
محلی برای شارژ و پارک اتومبیل‌ها‌ی خودران
با سرمایه‌گذاری‌ها‌یی که اخیرا در زمینه توسعه اتومبیل‌ها‌ی خودران صورت گرفته، شاهد عرضه مدل‌ها‌یی مجهز به این فناوری از سوی شرکت‌ها‌ی بزرگ دنیا بوده‌ایم. اما ورود این خودروها به خیابان‌ها، به پیش‌شرط‌ها‌یی نیز دارد که یکی از آنها تعبیه محل‌ها‌یی مشخص برای شارژ و پارک کردن است. اگر شرکتی نتواند چنین امکانی را برای اتومبیل‌ها‌ی خودران خود فراهم کند، علاوه بر اینکه مجوزهای لازم برای تردد را کسب نخواهد کرد، بسیاری از مشتریان خود را نیز از دست خواهد داد.
محلی برای فرود هواپیماهای خودران
بی‌تردید روبات‌ها طی سال‌ها‌ی آتی، بخش قابل‌توجهی از امور را در دست خواهند گرفت و بسیاری از کارها توسط دستگاههایی با قابلیت حرکت خودران انجام خواهد شد. اخیرا شرکت‌ها‌ی فعال در حوزه فناوری و هوافضا، به تولید هواپیماهای خودران روی آورده‌اند که در حال حاضر، امکانات قابل‌ذکری برای استفاده از آنها وجود ندارد. به این معنی که این هواپیماهای خودران، جز فضای باز و سقف خانه‌ها راه دیگری برای فرود ندارند. به لطف پیشرفت روزافزون تکنولوژی، طولی نخواهد کشید که این هواپیماها وارد دنیای ما انسان‌ها خواهند شد و اگر شرکت‌ها تدابیری برای فرود و پرواز این هواپیماها نیندیشند، قطعا استفاده از این امکان سخت خواهد شد.
محلی برای دریافت بسته‌ها از سوی پهپادها
چند سالی است که پهپادها یا همان پرنده‌ها‌ی هدایت‌پذیر از راه دور، به دلیل کاربری‌ها‌ی متنوع و کاهش هزینه‌ها در کانون توجه بسیاری از شرکت‌ها و همچنین انسان‌ها قرار گرفته‌اند. یکی از کاربردهای این پرنده‌ها‌ی آهنین، حمل بسته‌ها‌یی است که حاوی کالاهای مورد نیاز خریداران هستند. اما در نظر گرفتن محلی امن برای دریافت این بسته‌ها، می‌تواند بسیار ضروری باشد، چراکه در آینده بخش قابل‌توجهی از فرآیند ارسال و دریافت کالاها از این طریق صورت می‌گیرد. ورودی خانه‌ها یا حیاط‌ها اگرچه می‌توانند گزینه‌های خوبی باشند، اما بهترین محل برای دریافت بسته‌ها‌ی پهپادی، سقف یا بالکن خانه‌هاست که اگر کانالی از آنجا به داخل خانه ایجاد شود، نه‌تنها کار پهپادها را آسان‌تر خواهد کرد، بلکه می‌تواند امنیت کالا را نیز ارتقا دهد. اخیرا برخی از شرکت‌ها که بخشی از کالاهای خود را از طریق پهپادها به دست مشتریان می‌رسانند، این پرنده‌ها را به گونه‌ای تنظیم کرده‌اند که می‌توانند با کمک دوربین‌هایی که به آنها مجهز شده‌اند، بسته‌ها را به‌طور دقیق در محل مورد نظر قرار دهند.
واقعیت افزوده و واقعیت مجازی
واقعیت افزوده و مجازی دو تکنولوژی هستند که امروزه به‌طور گسترده استفاده می‌شوند. ساده‌ترین تفاوتی که می‌توان بین این دو تکنولوژی تشخیص داد، این است که هدست‌ها واقعیت مجازی شما را به درون یک دنیای کاملا مجازی می‌برند در حالی که واقعیت افزوده تنها برخی اشیا و عناصر مجازی را با دنیای واقعی اطراف شما ترکیب می‌کند. ترکیب این دو باعث می شود کاربر از محدودیت‌های زمانی، مکانی و مقیاسی رهایی یابد. این دو آن دست تکنولوژیهای پرطرفداری محسوب می‌شوند که اکثر تحلیلگران معتقدند به‌زودی واقعیت مجازی دنیای دیجیتال را فرا خواهد گرفت. در واقع، این تکنولوژی پیش‌شرط تمام عملیات‌ها اعم از فعالیتهای تولیدی خواهد بود.
معرفی کتاب: خبرگان بازاریابی چه می‌گویند؟
عنوان کتاب: خبرگان بازاریابی چه می‌گویند؟
نویسندگان: جوزف بویت و تیمی بویت
کتاب «خبرگان بازاریابی چنین گویند» گزیده بهترین توصیه های فیلیپ کاتلر، جک تروت، مالکوگ گلدول، ست گودین و دیگران است که توسط جوزف بویت و تیمی بویت به نگارش درآمده است.
کتاب خبرگان بازاریابی چه می‌گویند؟ در واقع، برای دو دسته از مدیران و کارشناسان بنگاه ها نوشته شده است: اول آنها که می خواهند نگرش ها و روش های گوناگون بازاریابی را بشناسند و به این توانایی دست یابند که در دنیای دگرگون شونده امروز، هیچ ذائقه و سلیقه ای را از قلم نیندازند؛ دوم برای کسانی که مشغله های شغلی، فرصت مطالعه انواع کتاب ها را از آنها گرفته و می خواهند با خواندن چند کتاب، به اطلاعات فراوانی درباره بازاریابی دست یابند. این کتاب حاوی ایده های بهترین مشاوران بازاریابی در جهان است و به گونه ای طراحی شده که مطالبی دقیق و آموزنده درباره مباحث داغ بازاریابی در جهان امروز را پیش روی خواننده می گذارد. در عین حال، عرصه جدال و مناظره بزرگ ترین کارشناسان بازاریابی جهان هم هست. کتاب «خبرگان بازاریابی چنین گویند» مرجعی برای چالش های کلیدی بازاریابی است. هر موضوع به طور مجزا در یک فصل آورده شده و خلاصه ای از نظرات افراد خبره در بازاریابی که به صورت پانلی در ابتدا معرفی شده اند، در هر فصل راجع به آن موضوع گنجانده شده است. در کتاب نشان داده شده که در کجا این استادان با هم هم نظر و در کجا با یکدیگر مخالفند و در واقع برآوردی از نقاط ضعف و قوت آنها ارائه شده است.
فهرست مطالب
فصل اول – آینده بازاریابی
فصل دوم – تمام آنچه لازمه یک برند است
فصل سوم – مدیریت برند همه آن چیزی است که نیاز دارید
فصل چهارم – همه آنچه نیاز دارید، رابطه مشتری است
فصل پنجم – همه آنچه نیاز دارید، ارزش مادام‌العمر از مشتری است
فصل ششم – همه آنچه نیاز دارید، پچ‌پچ بازار است
جزئیات استارتاپ “نورالینک” به زودی مشخص می‌شود
“ایلان ماسک”(Elon Musk) بنیان‌گذار شرکت‌هایی همچون تسلا موتورز و اسپیس‌ایکس در حساب کاربری خود در توئیتر، افراد را به شرکت در کنفرانس استارتاپ “نورالینک”(neuralink) فراخواند.
ایلان ماسک با انتشار پیامی در توئیتر اعلام کرد طی جلسه‌ای که در تاریخ ۱۶ ژوئیه در سانفرانسیسکو برگزار خواهد کرد درباره جزئیات پروژه استارتاپ “نورالینک” بیشتر صحبت خواهد کرد.
هدف استارتاپ نورالینک(Neuralink) توسعه یک پهنای باند بسیار قوی برای ارتباط انسان‌ها و رایانه‌ها است. نکته جالب پروژه مذکور این است که افراد عادی نیز می‌توانند در این کنفرانس شرکت کنند اما ابتدا می‌بایست به هشت سوال پاسخ دهند که دو سوال آن نخست وارد کردن نام کاربری پروفایل لینکدین(LinkedIn) و دومین سوال دلیل آنها برای شرکت در این کنفرانس است. افرادی که قادر به شرکت در این کنفرانس نیستند هم می‌توانند کنفرانس را به صورت زنده در سایت نورالینک مشاهده کنند.
بنابر گزارش‌ها این استارتاپ قصد دارد با ساخت تراشه‌های رایانه‌ای قابل کاشت در داخل مغز انسان، مرز بین بشر و ماشین را کم رنگ‌تر کند.
گفته می‌شود این تراشه حس لامسه کاربران را بازیابی می‌کند. این پردازنده سیگنال‌های پیچیده‌ای را رمزگشایی می‌کند که در داخل مغز انسان شکل گرفته‌اند؛ سپس تراشه آنها را به رقم تبدیل می‌کند تا بتواند این سیگنال‌ها را پردازش کند. در نتیجه شخصی که این تراشه در مغز وی کار گذاشته می‌شود، امکان کنترل کردن عملکرد عضلات بدن را پیدا می‌کند.
استارتاپ نورالینک
استارتاپ نورالینک یک شرکت “عصب فناوری”(neurotechnology) آمریکایی است که توسط ایلان ماسک در سال ۲۰۱۶ تأسیس و در سال ۲۰۱۷ کار خود را آغاز کرد. دفتر مرکزی این استارتاپ در سانفرانسیسکو است. از زمان تأسیس، چندین دانشمند عصب شناس از دانشگاه‌های مختلف در آنجا مشغول به کار هستند.
در سال ۲۰۱۷ سایتی به نام “ویت بات وای”(Wait But Why) گزارش داد که این استارتاپ قصد دارد دستگاههایی توسعه دهد که می‌تواند بیماری‌های مغزی جدی را در مدتی کوتاه درمان کند. این سایت کار این شرکت را جنبشی “فرابشریت” (Transhumanism) نامید. فرا بشریت، جنبشی فکری و فرهنگی است که می‌گوید با پیشرفتِ فناوری و افزایش در دسترس بودنِ آن، می‌توان به جلوگیری از افزایشِ سن یا به توانمندسازیِ انسان‌ها به لحاظِ توانایی‌هایِ فیزیکی، ذهنی یا روان‌شناختی، پرداخت.
پاسخ تمام سوالاتی که در ذهنمان ایجاد شده طی دو روز آینده درکنفرانس سانفرانسیکو گفته خواهد شد.
دانشجویان می‌توانند در بهبود روشهای آموزشی مؤثر باشند
بنا بر اظهارات یکی از مسئولان دانشگاه “ادینبرو”، دانشجویان می‌توانند به خوبی در بهبود روند آموزشی و انتخاب روشهای بهتر یادگیری مؤثر باشند.
آن ماری اسکات”(Anne-Marie Scott) قائم مقام مدیریت بخش آموزش و خدمات وب دانشگاه “ادینبرو” به تازگی راجع به خط مشی این دانشگاه اظهار کرده که تاکنون نمونه‌های بسیار مؤثری از همکاری دانشجویان با دانشگاه را شاهد بوده‌ایم تا منابع غنی و جذاب یادگیری را ایجاد کنند و یا محیط آموزشی هیجان‌انگیزتری را تشکیل دهند.
وی افزود: شنیدن و اهمیت به صدای دانشجو برای دانشگاه ضروری است و باید از بحث‌های مشترک دانشجویان استفاده شود تا موضوعات اصلی که باید در دوره‌های آموزشی مطرح شوند، شناسایی شوند. از میان این مسائل پیشنهادی می‌توان به انتخاب روشهای تدریسی جدید اشاره کرد.
اسکات ادامه داد، دادن این فرصت به دانشجویان که در تصمیم‌گیری روشهای آموزشی بهتر نقش داشته باشند، راهی مناسب برای ایجاد ایده‌های مبتکرانه است. قطعاً می‌توان گفت انجام این کار هم به نفع دانشجو است و هم به نفع دانشگاه.
وی گفت: همانطور که در دانشگاه “ادینبرو” اسکاتلند شاهد هستیم، فرصت دادن به دانشجویان که بیشتر در دانشگاه‌های فناوری صحبت کنند، رضایت آنها را بیشتر می‌کند و می‌تواند نتایج یادگیری آنها را بهبود ببخشد. به این ترتیب بازدهی آموزش نیز بیشتر می‌شود.
گفتنی است دانشگاه ادینبرو عنوان سومین دانشگاه محبوب بریتانیا را با توجه به تعداد متقاضی دارد و همواره در رتبه‌بندی‌های گوناگون از جایگاه بالایی برخوردار بوده است.